رابطة عمل در حوزۀ عمومی و میزان تجربۀ حسّ شرم به مثابۀ اخلاق اجتماعی در دانشجویان

حوزة عمومی و اخلاق اجتماعی، دو محور بحث در جامعه شناسی است. فرضیة اصلی پژوهش این است که عمل در حوزة عمومی عاملی تأثیرگذار بر افزایش میزان تجربة حسّ شرم به مثابة اخلاق اجتماعی است. در بررسی رابطة این دو، از نظریة حوزة عمومی هانا آرنت و ارزیابی بازتابی موریس روزنبرگ استفاده شده است. مدل درنظر گرفته شده در این پژوهش شامل متغیرهای آزادی باوری، کثرت گرایی، خودافشاگری خصوصی و خودافشاگری عمومی است که به عنوان متغیرهای تأثیرگذار بر میزان تجربة حسّ شرم به مثابة اخلاق اجتماعی دخالت داده شده است. جامعة آماری پژوهش شامل دانشجویان دوره های کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری دانشگاه تهران در نیم سال دوم 88-89 است. چهارصد نفر از این دانشجویان به روش نمونه گیری سهمیه ای با حجم متناسب برای پاسخ گویی انتخاب شده اند. داده های پژوهش با استفاده از روش پیمایش و پرسش نامه جمع آوری شده است. نتایج تحلیل های آماری نشان می دهد متغیرهای خودافشاگری عمومی، آزادی باوری، کثرت گرایی و متغیرهای زمینه ایِ جنسیت و مقطع تحصیلی بر میزان تجربة حسّ شرم تأثیر معنادار دارند؛ ولی تأثیر متغیر خودافشاگری خصوصی به لحاظ آماری مورد تأیید قرار نگرفت.